කලක් ගත විය,
නිහඬවම, නිසලවම, තීරණාත්මක ලෙස......
නේක අපවාද ලත්තෙමි
‘ශ්‍රේෂ්ට’, මුග්ධ, ‘ධනවත්’ දුප්පතුන්ගෙන්;
‘ලෝකයා’ යැයි නම් පටබැඳගත්....
තර්ක කළහ ඔවුහු,
රතු දියමන්තියේ ප්‍රභාව සහ සුමට බව පිළිබඳව....
මනඃකල්පිත උපකල්පන කළහ,
එහි කඩතොළු හා සීරීම් ඇතැයි කියා.....
නොනවතින පහරදීම් එල්ල වීය,
එය අගුළු ලා වැසි කුටිරයට...
ඔසවාලන්නට එහි රැකවරණය පිණිස වූ අසිපත,
නොසෑහිණි මාගේ දුබල දෑත්......
ඉවසීමෙන් බලා උන්නෙමි
ඔබ ඒ ඔසවා කුටීරය රකිතැයි සිතා..
නමුත් ඔබ,
නිහඬ විය; නිසල විය
හැමදාමත් මෙන්......
දිනෙක,
ශක්තිමත් පැහැපත් දෑතක් විසින්
අසිපත එසැවිය.........
“ඔහු!”.....
රතු දියමන්තියේ ආරක්ෂාව පතා
ඔවුන් සමඟ සටන් වැදුණේය........
ඔහු මට අත දුන්නේය,
මා දුබලව පැකිලෙන්නට ගිය හැම විටෙකම
දිරිමත්ව යලි නැගී සිටින්නට.......
සටන නිමා වීය......
ඔවුහු පාපොච්චාරණය කරමින්
පසු බැස්සහ...; පලා ගියහ....
ජය ලත්තෙමි,
කිසිදා මා වෙසෙස් තැකීමක් නොකළ
“ඔහු” නිසා.......
කුටීරය පිළිසකර කරනා විට එක්ව
දැලි කුණු පිසලා,
සංග්‍රාමයේ සුන් බුන් ඉවතලමින්,
අනපේක්ෂිතව, එක එල්ලයේම
ඉල්ලන ලද්දේ වීය ඔහු විසින්
රතු දියමන්තිය මගෙන්......;
එහිම ආරක්ෂාව පතා
කුටීරය ඔහු භාරයට ගනු වස්............
නිරුත්තරව ගල් ගැසුණෙමි........
එය ඔබට දීමේ රිසියෙන් ම බලා සිටි නිසා.......
ඔබට කීවෙමි - ඔහු එය ඉල්ලූ වගක්,
ඔබ ප්‍රශ්නාර්ථයෙන් බලා සිටියේය;
නිහඬවම; නිසලවම...........
නමුත් සදාදර මිතුර,
ජන්ම දායාදයක් වූ බැවින්,
සරි කල යුතුය මවිසින්
රතු දියමන්තියේ රක්ෂාව....
කල්පනා ලොවේ නිමග්න වූ මගේ දෑස
හෝරා ගණනාවක් පුරාවට
ඔබ ම පසුකොට විත් නතර විය,
“ඔහු” අබියස..........
අසිපත සුරතින් ගෙන සටන් වදිමින් සිටි
“ඔහු” ඉදිරිපිට.............
සදාදර මිතුර,
ගත යුතුව ඇත තීරණයක්‌.....
ඔබට ප්‍රභාවක් නොපෙනුණු ඒ රතු දියමන්තිය,
ඒ අගුළු ලා වැසි කුටිරයද සමඟ ම
හෙට උදෑසන භාර කරමි ඔහුට,
ඒ විවර කළ හැකි යතුරු ද සමඟ.............
නමුත්........
එහි වෙනසක් හෝ අඩුවක්
ඔබට නොපෙනෙනු, නොදැනෙනු ඇත....
එහි ප්‍රභාව නුදුටුවකු සේ ඔබ,
සදා නිහඬවම, නිසලවම සිටි නිසාවෙන්..................
4 comments:
Post a Comment