කුඩා කල පටන්
ජන්ම දයාදයෙන් ලත්තෙමි
‘රතු දියමන්තියක්’.....
සියක් කැටයමෙන් ඔපලූ
දාසක් මල්කමෙන් සැරසූ,
සියුම් උණුහුම් බිතුයෙන් සැදි,
මිලක් දිය නොහැකි
අසම වූත්; අසම සම වූත්,
‘රතු දියමන්තියක්!’.........
දත් නොදත් සියල්ලෝම
එහි පැහැයට, දීප්තියට,
සුමට බවට හා උණුහුමට
ලොබ කළහ....
විවිධ මිලයන්ට ඒ වෙනුවෙන්
රැස් කමින් බැගෑපත් වූහ....
නමුත්........
කිසිදා එහි ප්‍රභාව නුදුටුවකු මෙන්
නිසලවම; නිහඬවම සිටි
ඔබ වෙනුවෙන්
එය සුරැකිව තබා ගතිමි
අගුලු ලා වැසි කුටිරයක....,
නැසූ කන්ව ඒ සියල්ල.........
අද....,
කාලයක් ගෙවී ගොස් ඇති මුත්
රතු දියමන්තියේ දිස්නය
එලෙසම ය...........
සහස් සුවහස් දෙනා
ඒ කෙරේ ලොබ බැඳ
අයදිමින් ලුහු බඳිති.........
එහෙත් තවමත් එය සුරැකිය,
අගුලු ලා වැසි කුටීරයක.......
එහි අවැසියාව දැනෙන තුරු ඔබට
බලා හිඳිමි...,
නොමිලයේම ඒ ඔබට දීමේ රිසියෙන්
ඔබ මගේ ප්‍රාණ සමාන
අතිජාත මිතුරා වූ නිසා............
නමුත් ඔබ......
එහි ප්‍රභාව නුදුටුවකු මෙන්
නිහඬය; නිසලය
තවමත්...............
5 comments:
යම් දිනක
ප්‍රභාවය දකිනු ඇත
ඔබේ රතු දියමන්තියේ...
එතෙක් ඉවසන්න...
නියම වටිනාකම ලැබේවී එදාට....
"මේ කතාවේ කතා නායිකාව අහිංසක මම නොවන බව කරුණාවෙන් සලකන්න!!" :P :P
මේක කවි හයක පලවෙනි එක! :)
Post a Comment